Yürürken arkanızdan birinin güldüğünü duyduğunuzda, muhtemelen o kişinin telefonda olduğunu veya sizinle arkadaşlarının olduğunu düşünürsünüz. Sanki içinde belirsiz, sıcak bir his varmış gibi gülümsedi. Duyduğunuz kahkahalar sizi gülümsetebilir hatta güldürebilir. İki olası seçenek gibi görünüyor, değil mi?
Şimdi, cenazede hemen arkanızda oturan, kaldırımda gülmeyen birini hayal edin. Durum böyle olunca, o gülüş pek çekici gelmiyor.
Gerçek şu ki; Kahkaha her zaman olumlu veya sağlıklı bir durumu ifade etmez. Bilime göre gülmek; Gerçek veya spontaneden simüle (sözde), canlandırıcıdan (örneğin gıdıklama yoluyla) uyarılmışa (uyuşturucu veya uyuşturucu ile) ve hatta patolojik olmak üzere çeşitli şekillerde sınıflandırılır. Ancak kahkahanın gerçek sinirsel temeli hala tam olarak anlaşılamamıştır – ve bildiklerimiz esas olarak klinik vaka raporlarından gelmektedir.
Kahkaha ve mizah anlayışı; Bunlar, uyum sağlamamız gereken sosyal, duygusal ve bilişsel işlevlerin iki önemli bileşenidir. Ama bu sadece insana özgü bileşenler değil. Örneğin primatlar ve maymunlar da güler ve kıkırdar. Bu özellik, hayatta kalmalarına yardımcı olmak için evrimleşmiş olabilir.
Sonuç olarak kahkaha; Bağlanmayı sağlayan, olası çatışmaları önleyen, stres ve kaygıyı azaltan sosyal bir aktivitedir. Ancak gözyaşlarına boğulduğunda bu özelliğini kaybeder. Uğursuz etkileri olabilir.
Kahkaha, diğer tüm duyguları geçici olarak yerinden etme gücüne sahiptir; Örneğin, ağlarken veya gülerken kaşlarını çatamamak veya öfkeyle sinirlenmek. Bunun nedeni, yüz kaslarının ve çıkardığımız seslerin yerini daha olumlu duygular almasıdır. Özel beyin devreleri ve kimyasal haberciler (nörotransmitterler) bunu kontrol eder.
Hastalıklar bize bu konuda ne söyleyebilir?
Yüz ifadeleri, yutma hareketleri, dil ve boğaz için önemli olan beyin özellikleri hakkında detaylı bilgilere sahip olmakla birlikte; Olumlu duyguların nasıl kahkaha yarattığı hakkında çok az şey biliniyor. Neyse ki, bir dizi hastalık ve durum, duruma neden olan nörolojik fonksiyonlara ışık tutmaya yardımcı oldu.
İlk kez Charles Darwin’e atfedilen bir sendrom, kontrol edilemeyen duyguların düzensiz ifadesi ile ilgili olarak tanımlandı ve detaylandırıldı. Bu durum; Klinik olarak sık, istemsiz ve kontrol edilemeyen kahkaha ve ağlama patlamaları ile karakterizedir. Kişinin temel duyguları ile ifade ettiği ifade arasında ciddi bir farklılık vardır. Buna “psödogout sendromu” denir ve bir dizi farklı nörolojik durumda ortaya çıkabilir.
Kısaca; Bunun nedeni, duygusal dürtüleri kontrol eden, öne doğru inen beyin sapı yolları ile yüz ifadelerini ve duygusal ifadeyi yöneten devreler arasındaki bir kopukluktur. Bu durumla özel olarak ilişkili bazı bozukluklar arasında travmatik beyin hasarı, Alzheimer hastalığı, Parkinson hastalığı ve multipl skleroz bulunur.
Geçen yıl yapılan bir çalışma örneği buna kanıt olarak kullanılabilir. Araştırmada, uygunsuz zamanlarda gülmenin yanı sıra daha kademeli ve garip bir mizah anlayışının demansın erken bir belirtisi olabileceği bulundu. Pseudobulbar’ı etkileyen sendrom, inmenin duygusal değişiklikler açısından en sık bildirilen yan etkilerinden biridir. Ayrıca her yıl yüksek inme oranı göz önüne alındığında bunun genel popülasyonda oldukça yaygın bir durum olduğu söylenebilir.
Özellikle gelotofobi, sosyal beceriksizlikten majör depresyona kadar her şeyi alıp götürebilen bir anksiyete bozukluğuna dönüşebilir. Bu, ironi belirtileri olup olmadığını görmek için her zaman tetikte olan çevreyi gözlemleme hissini tetikleyebilir. Anormal alay korkusu; Bu, alay edilme, alay edilme veya alay edilme gibi çocukluk deneyimlerinin sonucu olabilir. Görüntüleme verileri, gelotofobinin, duygusal uyaranların izlenmesi ve işlenmesinden sorumlu ağların bulunduğu ön beyin ve orta beyin bölgeleri arasındaki zayıf bağlantı ile ilişkili olduğunu göstermektedir.
Sağlıklı Gülümsemeler
Kahkahaların karanlık tarafı bir kenara atılırsa; Kahkahaların genellikle sıcak duygular uyandırdığı inkar edilemez. Kahkahaların kardiyovasküler fonksiyonu artırdığını, bağışıklık ve endokrin sistemlerini güçlendirdiğini biliyoruz. Ayrıca” olumlu ve sevecen mizah”ın ve “herkes”e “gülmenin” “herkese” gülmekten daha değerli olduğunun da farkındayız.
Beynimiz duygularımızı tatmin eden ve mutluluk yayan sinyallerden etkilenir. Bu, kahkaha terapisinin neden bu kadar güçlü olduğunu açıklamaya yardımcı olabilir. Bu etkilerin örnekleri, esneklik, gelişmiş nefes alma ve ruh hali ve azaltılmış stres ve kaygı seviyeleridir. Kahkaha terapisinin beyindeki serotonin (mutluluk ve sakinlik duyguları için gerekli önemli bir nörotransmitter) düzeylerini artırarak antidepresanlara benzer şekilde çalıştığı bile gösterilmiştir.
